Ankara’nın Keçiören ilçesinde boş arazide köpeklerin saldırısına uğrayan ve 3 aydır hastanede tedavi gören Tunahan Yılmaz’ın sağlık durumu iyiye gidiyor.
Kafkas Mahallesi’nde 7 Aralık günü sahipsiz köpeklerin saldırısı sonucu ağır yaralanan Nurettin Demirer İlkokulu öğrencisi Tunahan Yılmaz’ın Hacettepe İhsan Doğramacı Çocuk Hastanesi’nde tedavisi devam ediyor.
Tunahan, tedavisinin sürdüğü hastanenin bahçesine 3 ay sonra babasıyla birlikte ilk kez çıkarak bir süre gezdi, kafeteryada çay içti.
Zorlu bir ameliyat sürecinden geçen Tunahan, çeşitli oyuncaklarını yerleştirdiği hastane odasında bilgisayarda oyun da oynuyor.
Baba Halil Yılmaz, AA muhabirine, sıralı ameliyatlar geçiren Tunahan’ın sağlık durumunun iyiye gittiğini söyledi. Tunahan’ın tüple beslendiğini belirten Yılmaz, çocuğunun bir ameliyat daha geçirmesinin planlandığını dile getirdi.
Tunahan’ın bilinci açıldıktan sonra ilk olarak annesi ve yakınlarını sorduğunu anlatan Yılmaz, planlanan ameliyatın da başarılı olması durumunda çocuğun taburcu edileceğini belirtti.
Çocuğunun sağlık durumunun iyi gitmesinden duyduğu mutluluğu dile getiren Yılmaz, “Çok mutluyuz. Çocuğum için yüzde bir umut var demiştim. O yüzde bir umut Allah’ın takdiri demiştim. Allah’ın izniyle bugünlere geldi. Doktorlarımız sağ olsun.” ifadelerini kullandı.
Yılmaz, Tunahan’ı hastaneye getiren ambulans şoförüne de teşekkür ederek, “Sanatoryum’dan buraya gelen ambulans ancak kendi evladı olsaydı o şekilde kullanırdı arabayı. Ona sonsuz şükranlarımı sunuyorum. Çok teşekkür ederim. Çok hızlı gelmiş, yetiştirmişti. Onlar bizim gizli kahramanlarımız.” diye konuştu.
Tunahan’ın konuşabildiğini, zorlansa bile yürümeye çalıştığını anlatan Yılmaz, çok zor zamanlardan geçtiklerini ifade etti. Yaşadıklarının ardından geldikleri noktanın kendilerini çok mutlu ettiğini söyleyen Yılmaz, şunları kaydetti:
“Allah kimseyi evlat acısıyla sınamasın. Tunahan, boyama yapabiliyor. Balonlu ledi vardı. Çöpe atacaktım. ‘Baba atma’ dedi. Kendisi yatağının etrafına güzel bir şekilde yapıştırmış. Kendini oyalıyor. Kendisiyle barışık bir insan. Sadece ‘Ne zaman gideceğiz’ diyor. Arkadaşlarını özlediğini söylüyor. Okuluma, evime ne zaman gideceğim’ diye soruyor.”
